En dan nu het Key West verhaal,...

We hebben het al een keer eerder gedaan, vroeg op....maar het blijft lastig, zeker als dat vroeg 05.00uur is... En dat om naar Key West te gaan, nog voor ik op High Way 75 south was, want ik mocht de postkoets besturen vandaag, lag het hele zooitje in katzwijm. Ergens halverwege de Everglades werd Edwin wakker, om mij wakker te houden. En de rest, zij dommelen verder.

Na de plaspauze en koffiestop, de lange lange weg naar Key West, zo ongeveer 171 km gewoon rechtdoor, aan het einde een keer rechts, een keer links, en dan zijn we bij... hotel The Palms, Whitestreet 820, Key West. En ook dit dames en heren het wordt een beetje vervelend, saai, misselijkmakend, maar het is hier weer MOOI, en zo ongelooflijk authentiek, prachtig gewoon. En dan maar eens kijken wat Key West te bieden heeft, het laatste instapmodelletje voor een schappelijke prijs, volle tank is inclusief. Je kunt hier trouwens zonder klotsende oksels en met angst voor een faillissement gaan tanken hoor hele rit naar the Keys koste nog geen 40 euro.En dan de geweldige huisjes hier, prachtig gewoon en het temperatuurtje, hmhmhm maar 32c. Verder maar weer es kijken wat er nog meer te verhapstukken is,mooi stukkie kustlijn met vissie in het water.  en die bomen hier he, en dan Hans op het uiterst zuidelijkste stukje van Amerika,en aan het einde van de pier een joekel van een windroos, ik heb even de weg richting huis geknipt,daar ergens zitten jullie. Het wordt toch wat eentonig, al dat prachtig en mooi en geweldig, dus ook even iets echt niet leuks, vreselijk erg eigenlijk, rampzalig ook misschien wel. Ik zal even wat voor bereiden voor ik het verhaal begin, een soort foto verhaal, en daarna hoe het echt ging.

De laatste foto is wat onduidelijk want Huf, ja Johan Huf, zoals ik genoemd word omdat ik de hele dag foto's loop te maken, was even niet in de buurt.Ik liep de vlinders achterna. Maar hier het verhaal;

Na een mooie wandeling langs de kustlijn staat we bij een bordje waarop staat, vrij vertaald,...best glad die trapjes hier,...zeker het laatste treetje dat altijd een soort van nat is ,dus vol met algen en zeewier. Dan komt daar een Irene aan lopen, leest het bordje,...en gaat vervolgens even voelen hoe heerlijk het water is, want het is best heet in Key West. En wat er dan gebeurt heb ik van horen zeggen, zo zie je Irene, en zo zie je Irene niet meer, die is van het gladde trapje gepletterd. Een pijnlijk maar hilarisch moment, we hopen trouwens dat dit de laatste keer is, al die aandacht-trekkerij,...

Verder maar weer,straten otoo's alles als of we in de film rondhobbelen. en dan kom je dit tegen,...ik zeg even niks meer!

Want wat is dit een mooi land, als je even niks te doen hebt ga eens naar Florida, it's emaising,..!!

En dan was dit het laatste verhaal wat ik in Florida heb gemaakt, we gaan vandaag nog lekker in de zon, beetje koffers pakken om morgen vroeg naar Miami af te reizen, en dan vrijdag avond om 20.30 richting Londen te vertrekken. Ik maak het verhaal natuurlijk wel af, maar dat doen we weer thuis aan de keukentafel. Mensen bedankt voor de leuke reacties en van ons allemaal een GiGa Groet uit de USA.